ලාංකීය දේශපාලන ඉතිහාසයේ ඇති අඳුරුම කළු පැල්ලම් අතුරින් වඩාත්ම අඳුරු කළු පැල්ලමක් වන්නේ 1983 ‘කළු ජූලිය’ බව කිවහොත්, එය වැරැදි

දශක හයක් පුරා පවතින සම්බාධක හේතුවෙන් දැඩි ආර්ථික දුෂ්කරතාවන්ට මුහුණ දී සිටින කියුබාවේ වර්තමාන තත්ත්වය පිළිබඳව බටහිර මාධ්‍ය අනුගමනය කරමින්,

පොදුවේ ලෝකය තුළ මෙන් ම ශ්‍රී ලංකාවේ ද දේශපාලන ගමන්මඟ තුළ ආගමේ බලපෑම තීරණාත්මක සාධකයක් වී තිබේ. ඉතිහාසයේ විවිධ වකවානු තුළ දී මෙම බලපෑම

ධනේශ්වර ක්‍රමය තුළ දී කර්මාන්ත ක්‍ෂේත්‍රයේ පමණක් නොව කෘෂිකර්මාන්තය තුළ ද ධනේශ්වර සූරාකෑම එනම්, අතිරික්ත වටිනාකම් බිහි වීම සහ එය අත්පත් කර ගැනීම

ලිංගභෙදය සහ ස්ත්‍රි පුර්ෂ සමාජභාවය යන්න තරමක් සමාන අර්ථවකින් භාවිතා කිරීමට අපි හුරු වී ඇත්තෙමු. නමුත් පසුගිය කාලය තුල මේ

ස්ත්‍රී විමුක්තිය ගැන සාකච්ඡා කිරීමේ දී මාර්තු මාසය විශේෂත්වයක් දරයි. ඒ කාන්තා දිනය මාර්තු මස 08ට යෙදී ඇති බැවිනි. එය අද

සමාජවාදී පාලනය අරමුණු කර ගනිමින්, පන්ති බලවේග සංවිධානය කරනු ලබන මාක්ස්-ලෙනින්වාදී පක්‍ෂයක් වන අප පක්‍ෂය ද මේ මොහොත වන විට බහුවිධ

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නමැති සංකල්පය තුළ ඇති සැබෑ දේශපාලන අඩංගුව තේරුම් ගත යුත්තේ, රටෙහි මෙන් ම පොදුවේ ලෝකය තුළ එය භාවිතයට නැඟුණ ඓතිහාසික

ලෝකයේ බොහෝ රටවල, විශේෂයෙන් පසුගාමී ධනපති රටවල රාජ්‍ය පාලනය හා බැඳුණු ඉතාම බරපතළ ගැටලුවක් බවට මූල්‍ය වංචා හා දූෂණ පත්ව

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යනු රටක මූලික නීතියයි. “නීතිය යනු පාලක පංතියේ කැමැත්තයි” යන්න මාක්ස් ලෙනින්වාදී පොදු නිර්වචනයයි. ලිඛිත හෝ අලිඛිත නීති