ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නමැති සංකල්පය තුළ ඇති සැබෑ දේශපාලන අඩංගුව තේරුම් ගත යුත්තේ, රටෙහි මෙන් ම පොදුවේ ලෝකය තුළ එය භාවිතයට නැඟුණ ඓතිහාසික

ලෝකයේ බොහෝ රටවල, විශේෂයෙන් පසුගාමී ධනපති රටවල රාජ්‍ය පාලනය හා බැඳුණු ඉතාම බරපතළ ගැටලුවක් බවට මූල්‍ය වංචා හා දූෂණ පත්ව

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව යනු රටක මූලික නීතියයි. “නීතිය යනු පාලක පංතියේ කැමැත්තයි” යන්න මාක්ස් ලෙනින්වාදී පොදු නිර්වචනයයි. ලිඛිත හෝ අලිඛිත නීති

ඔහු නරියෙකු සේ බලයට එයි. සිංහයෙකු සේ පාලනය කරයි. සුනඛයෙකු සේ මියයයි.” මේ පැරණි ලතින් පිරුලකි. එය විස්තර කරන්නේ ඒකාධිපතියෙකුගේ

ශ්‍රී ලංකාව තුළ නිර්මාණය වෙමින් තිබූ මහින්ද රාජපක්ෂ ඒකාධිපති පවුල් පාලනය පරාජය වූයේ පසු ගිය ජනවාරි 08දාය. ලංකාවේ නිර්මාණය වෙමින්

වත්මන් සමාජයේ බොහෝ දෙනා දූෂණයෙන් තොර රටක් ප්‍රාර්ථනා කරති. දූෂිතයන්ගෙන් තොර දේශපාලනයක් පිළිබඳ සිහින දකිති. වංචාව දූෂණය පිටු දැකීම සඳහා

‘මිනිසා බිහිවීමට මොහොතකට පෙර කලාව බිහිවිය’ යනුවෙන් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය තුළ අතිශයින් කථා බහට ලක්වූ සටන් පාඨයක් අනූව දශකයේදී බිහිවිය. කලාවේ

21 වන සියවසට ධනවාදය පිය මැන්නේ, දැවැන්ත ආර්ථික අවපාතයක්ද සමඟයි. ධනවාදය සිය ඉතිහාසයේ මුහුණ දුන් දරුණුතම හා ගැඹුරුතම ආර්ථික අවපාතයට

1505 වර්ෂයේ ලොරෙන්සෝ ද  අල්මේදා  නම් පෘතුගීසි  නාවිකයා රැගත් නෞකාව  කුණාටුවකට හසුවී ගාල්ල වරායට ගසාගෙන ආ බවත්  ඒ සමගින් ශ්‍රී

අපරාධ යනු සමාජ නිෂ්පාදනයකි. දරිද්‍රතාවය, සාගින්න, දේශපාලන කැළඹීම්, යුද්ධ මෙන්ම සමාජ අපරාධ බිහිවන්නේද අදාල සමාජ ක්‍රමය තුළින්ය.  සමාජ අපරාධ යනු